Lisboa
Door: Kees
29 Juni 2016 | Portugal, Lissabon
Al de ons bekende campinggasten zijn weg als we afscheid willen nemen, jammer maar helaas. We kunnen ook niet de hele dag gaan wachten, ze kunnen wel naar het strand zijn 30 km verderop.
Bij de Intermarche staan 18 kg wasmachines, daar kan in een keer de hele handel in. Terwijl de was draait doen we boodschappen, haal ik op de fiets even geld uit de automaat, laat twee nieuwe banden onder de auto zetten, terwijl Yvonne met Vita in het gras onder een boom wacht tot de droger stil staat. Door een foutje van ons hebben we 4 euro te veel in het apparaat gegooid. Yvonne loopt de Intermarche binnen en legt uit in het Yvonneportugees, dat ze te veel heeft betaald. Dat deed ze zo goed dat de winkelchef twintig euro terug gaf. Nee, zei Yvonne boos, ik zei vier euro.
Via prachtige wegen komen we aan in Troïca. Op het puntje van een landtong, waar ook Romeinse ruïnes zijn. Maar plotseling zitten we in de baan van de ferry naar Setubal. Ook goed. De pont ziet eruit als de veerboot Kruiningen Perkpolder vroeger. We steken de baai over en op mijn navigatie zie ik dat we op een weg zitten door het water met 20 km per uur, knap hoor.
Wat een leuke stad is Setubal. We zetten de auto bij een parkeermeter en gaan het centrum in om wat te gaan drinken en daarna te eten. Direct komen we bij een terras in het park waar iedereen voetbal zit te kijken. Na wat biertjes van een euro, heb ik Italië zien winnen van Spanje. Bij een pasteiria kiest Yvonne een aantal pasteitjes voor ons aan de toonbank. Weten wij veel dat ze eigenlijk hadden willen sluiten. Na het eten komen ze beleefd vragen of we willen afrekenen. Ja hoor, eerst allebei nog naar de wc. Als het personeel vlak na ons de deuren afsluiten hebben we het door.
In een straatje verder zien we een heel mooi Jugendstil pand, waar vroeger het visgenootschap zat, staat in tegels op de gevel, maar nu een theehuis annex galerie is gevestigd. Yvonne bewondert het pand en vraagt of ze foto’s mag maken. Meer dan dat, we worden uitgenodigd koffie bij haar te drinken met eigengebakken taart, zelfs de hond is binnen welkom en krijgt een bak water en koek. De uitbaatster is kunstenaar en vind het prachtig dat we haar werk bewonderen. Dat is iets te veel gevraagd, want wat zij maakt zou ik nog niet op de wc willen hangen. Het pand en vooral de plafonds zijn echter zeer uitzonderlijk. 2 koffie en 2 taart 3 euro.
We lopen door de smalle winkelstraatjes en komen op een plein, waar de horeca een nieuwe tv heeft opgehangen. De doos staat er nog onder. Engeland Ijsland, leuk. We nemen plaats op het terras dat langzaam vol loopt. Heel gezellig, jammer voor Engeland, maar wij hebben een topavond.
Via de haven lopen we terug. We komen langs de visafslag, waar het een drukte van belang is. Morgen is het markt en alle handelaren en visrestaurants komen nu hun inkopen doen. Het is dat het zo meurt, anders hadden we langer blijven kijken.
We lopen over de boulevard met de beschilderde dolfijnen. Bij de auto aangekomen, is het behoorlijk druk op de parkeerplaats, waar een mannetje met pet, munten probeert te verdienen, door iedereen die aan komt rijden een plaatsje aan te wijzen. We blijken in het uitgaanscentrum te staan, en het is tot laat heel druk op straat. En dat op een maandagavond.
De stranden ten westen van Setubal zijn behoorlijk populair aan de vele auto’s te zien, die hier links en rechts van de doorgaande weg op de gele streep geparkeerd staan. Een man met een Alpha wurmt zich tussen de geparkeerde auto’s en de tegenliggers door. Ik zoek een smal autootje en ga daar naast staan. Voorzichtig rijdt hij door, ondertussen een praatje met mij makend. Nog geen centimeter speling hebben we.
We rijden de hele kustlijn langs voor zover mogelijk, en steken de Taag over naar Lissabon via de rode tolbrug bij het beeld van de verlosser. Bij Belem komen we de stad binnen en rijden naar het oosten omdat we daar nog nooit waren.
De gebouwen van de wereldtentoonstelling zijn zeer spectaculair. Yvonne gaat met een skiliftachtige kabelbaan over het terrein. Ik blijf met Vita op een terrasje, omdat zij niet mee mag.
Wij wisten niet dat stierenvechten ook in Portugal zo populair is. In Villa Franca komen we langs een stierenvechtersarena. In de straten daarna worden overal dikke houten hekken gebouwd, waar de stieren vanaf het station door de straten worden gejaagd naar de arena. Heel het stadje staat op zijn kop.
Navraag leert ons dat het dit weekend vanaf vrijdag stierenvestival is, met als hoogtepunt op zondag de stierenvechters tegen de arme gestrestte dieren. We worden uitgenodigd het spektakel bij te wonen voor tien euro per persoon. Dank je feestelijk. Ook in een volgend stadje zien we dezelfde hekken opgebouwd worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley