100% Malta

We zijn vroeg opgestaan vandaag, want we willen een parkeerplaats in Alicante hebben. Om 8 uur rijden we de stad vanuit het zuiden binnen. Op de Garmin hebben we een Carrefour ingetikt en ze brengt ons met haar inmens chagrijnige stem er naar toe. Een parkeerplek is snel gevonden, want het enorme winkelcentrum gaat pas om 9 uur open.
We laten de wagen staan en lopen richting het centrum. In een mooie winkelstraat nemen we op een terrasje van de Cervecaria een americano en een croissant om de dag goed te beginnen.

Aan de overkant is een grote fabriekshal helemaal vol met van alles. De zaak wordt gerund door Vietnamezen. Kleding, huishoudelijke artikelen, huisdier benodigdheden, gereedschap, tassen, schoenen, te veel om op te noemen. Onze koffiekan is gesneuveld dus we gaan kijken of we er een kunnen vinden. Wel 40 verschillende vinden we. We kopen ook nog maar een hondenriem van 4,95 en een van 5,25, wat hondenknabbels, hondenspeeltje, poepzakjes, scheermesjes voor Yvonne, een kussen voor in de hondenmand, een rugtas met vlinders een paar gebaksvorkjes, een nagelknipper, pas als Yvonne bij de herenkleding gaat kijken voor een broek voor mij, maak ik er een eind aan. Wat hadden ze veel, en het stonk er niet naar de mottenballen, en goedkoop….. Yvonne raakt er niet over uitgepraat. Ze had er rustig een paar dagen kunnen doorbrengen.

Terug naar het winkelcentrum met zijn marmeren vloeren, zijn gratis wifi, zijn prachtige publieke sanitair en zijn hoeveelheid aan winkels.
Bij een phonehouse aldaar koop ik weer een simkaart voor mijn mobiele wifirouter, om alle apparaten aan boord van internet te kunnen voorzien. Helaas, 2 uur modderen later nog niet werken. Ik ga weer terug naar de Spaanse schone die mij, en 3 andere tegelijk heeft geholpen. Ze heeft geen zin om zich in mijn probleem te verdiepen. In rap spaans zegt ze dat er niets mis is met de simkaart, dat het aan het apparaat ligt waar zij ook geen verstand van heeft. Haar baas neemt nog wel de moeite met mij te communiceren via een vertaalprogramma op zijn laptop, want hij spreekt ook geen engels. Ik tik op zijn laptop mijn vraag in, zodat hij het in het spaans kan lezen. Hij antwoord in het spaans, en ik zie in de vertaling dat hij het ook niet weet. No se had ik anders best verstaan.

We blijken zo'n 4 km van het centrum te zitten, dus te ver om te lopen, zien we op een kaart bij de bushalte. We toetsen dus een winkelcentrum in wat zich daar bevind en gaan erheen. Ook hier volop parkeergelegenheid op het dak dit keer. Dat we daar niet eerder opgekomen zijn. We wandelen langs de boulevard, naar de haven, waar een oorlogsschip ligt uit de 18e eeuw, althans een replica daarvan dat je voor 5 euro mag betreden. Zonder hond. We doen het niet, maar gaan wel op een terrasje of 3 wat drinken. Bij de eerste neemt Yvonne bier, bij de tweede wijn en bij de derde horchata.
De laatste valt tegen, in onze herinnering was het veel lekkerder.
Als we lekker van een koel drankje genieten op zo'n mooie dag op een terras, krijgen we beide het gevoel dat dit is wat we van de vakantie verwachten. Het ultieme vakantiegevoel.

Ik schrik als ik de tekst lees op de blikjes Amstelbier, waarvan ik er 28 kocht. 100% malt lees ik. Dat zal me toch niet weer gebeuren. Een paar dagen gelden kocht ik een tray San Miguel, omdat ze in de aanbieding was en ik vond deze altijd goed te drinken. Blijkt er lemon aan toegevoegd, dat had ik niet gezien, alleen toen ik een slok nam, was het of ik een dreun op mijn kaak kreeg. Zo zoet, dat ik de hele dag niet meer heb kunnen glimlachen.
Gelukkig stond er 100% malta, waarom weet ik niet, ook niet wat het betekent. Maar ik ben blij dat het naar bier smaakt.

Voor het eerst deze vakantie, slapen we op de zelfde plek als de dag ervoor. Het heerlijke strand, waar het fijn ontbijten is aan zee. De tafel en stoelen laten we gewoon buiten staan, hier worden ze niet vochtig zoals thuis.