Bewaakt parkeren

We kunnen ons maar niet losweken van de heerlijke stille stranden van de Costa Blanca. Om in Andalusie te komen, zullen we toch een keer het binnenland in moeten. Maar we hebben tijd genoeg om het allemaal te doen. Eerst nog maar de Costa del Sol.

Hadden we aan de Costa Brava moeite om een overnachtingsplek te vinden, hier is het zo makkelijk. Overal is ruimte en geen gebrek aan parkeerplaatsen, zelfs niet op de boulevards.

Vandaag hebben we op een 18 km landtong gereden, die met een bocht weer naar het noorden gaat. Hij is maar een 100m tot 200m breed, en is helemaal vol gebouwd met hotels in hoogbouw. We zagen het gisteren al aan de overkant van de zee liggen, toen we op de boulevard van San Antonio de Riberi geparkeerd stonden voor het avondeten en de nacht. Een gek gezicht als je naar de horizon kijkt en je ziet allemaal flatgebouwen.

In Frankrijk hebben we in twee weken niet een politieagent gezien. In Spanje zie je ze overal. Op rotondes staan ze veel, maar ze rijden vooral rond in Renault Megane of Seat Leon. Hun blauwe lampen op het dak branden continu zodat ze goed herkenbaar zijn. Als je een uur op een terrasje zit, heb je er minstens vier voorbij zien rijden. Ook op mountenbike en scooters rijden ze rond. Degene die ik gesproken heb spraken engels. Toch heb ik niet het idee dat Frankrijk onveiliger is dan Spanje.

Cartagena is een te gekke stad. We komen binnen bij de haven en zien direct een groot parkeerterrein met touringcars en campers. Een parkeerwacht wijst ons een plek aan naast een Belg en een Fransman. Niet te ver naar achteren, gebaart hij, dan kan ik de fietsen niet in de gaten houden achterop. Ik wil hem geld geven, want een bewaakte parkeerplaats is me wel wat waard. Daar wil hij nog niets van weten. Betaal maar als je terug komt. Wat is NL? Wijst hij naar de nummerplaat. Payes Bajos zeg ik. Ah Crouyff.
We gaan met een gerust hart op pad, de stad in. Mooie gebouwen, vooral de technische universiteit met een heuse straaljager. Dit gebouw rust op de muren van een kasteel. Een arena die met staal overeind wordt gehouden. Maar vooral veel moderne kunstobjecten kan ik waarderen. Aan de voet van een steile heuvel is een modern museum gebouwd, met een wenteltrap naar de top van de berg. Verder zien we een klassiek gebouw worden omarmd door een mooi glazen gebouw. Heel smaakvol allemaal.

Het is weer tijd voor een terrasje. We dalen de kasteelmuren af door gebruik te maken van de prachtige trappen die ze overal hebben gebouwd. Als er een stuk muur ontbreekt vullen ze het op met groen glas in roestvrij staal.

Bij de haven is een terras, we zijn de enige gasten. Vooral Vita, maar wij ook worden door de juffrouw in de watten gelegd. Vita krijgt zelfs een ijsblok in haar bak water. Als we afrekenen, een uur later, geef ik haar 2 euro fooi. Ze bedankt me uitbundig. Bij de parkeerplaats aangkomen, zien we dat er heel wat is bijgekomen, maar de parkeerwacht is nergens meer te bekennen.