Op zijn Belgisch

Het mist als we wakker worden in Cabo Sao Vincente het linksonderste hoekje van Europa. De zee is niet te zien, maar die hebben we wel meer gezien, gisteren nog.

De Algarve hebben we gehad, dus we gaan voor het eerst deze vakantie richting huis. Nog een paar duizend kilometer. We gaan ons niet haasten.
Door de bergen van Portugal is het rustig rijden. Je mag er 90, maar de gemiddelde snelheid is 45 door de vele bochten en stijgen en afdalen. Af en toe hebben we uitzicht op de Algarve en dan weer op de westkust, waar zware wolken boven zee hangen.

Op de kaart zien we het stuwmeer van Santa Clara, ons volgende reisdoel. We rijden over de dam en zien aan de overkant een paar campers staan. Omdat er nogal veel wind staat, klapt de luifel iedere keer naar binnen en naar buiten. We gaan een ander plekje zoeken. Beneden bij het meer is het rustiger qua wind. Het water is heerlijk.

De Belgische buurvrouw komt een praatje maken. Haar man blijft in de camper en kijkt TV. Ja, ze wilden nooit gene teeveeke, maar dit was een okasie en er zat er ene in, ja, lap daar hebt genet. Nu zit hem steeds binnen. Ze gaan nooit naar campings, maar heeft toch wel schrik als ze alleen ergens staan.

Een andere camper boven huisvest een ander stel Belgen, maar dan heel anders. Vroeger zou je ze omschrijven als hippies. De man van rond de dertig, ziet er uit als Catweazle, de vrouw verbergt zich steeds met het kind. De man heeft maar 1 broek, een grote bermuda, die hij uittrekt als hij gaat zwemmen. De vrouw zwemt niet. Zo te zien, aan de rommel om hun heen, staan ze hier al jaren. Op het wandelpad naar het bos staat nog een camper, die het hele pad blokkeert en ook nog rommel er omheen buiten laat. Een typisch voorbeeld van verpesten voor de rest. Over een tijdje zal de lokale overheid wel een eind maken aan het kamperen hier.

Er staan nog een Duits stel met twee honden, en een Duitse camper is weer vertrokken. Dat kan nog gezellig worden vanavond. Wanneer we gaan wandelen, zien we dat er ook een Nederlander met een oude Hymer is bijgekomen. Als we terugkomen van het wandelen, zit de Nederlander gitaar te spelen. Het gekke is, beneden waar wij staan hoor je er niets van. Er heerst hier trouwens toch een oorverdovende stilte. Vanmiddag hoorden we het water nog kabbelen, maar de wind is weg, en het meer is als een spiegel. Het verkeer is ver weg. Niets hoor je. Zelfs geen vogels.

Het is mistig als we wakker worden. Het ziet er prachtig uit. We ontbijten en besluiten daarna om weer verder te trekken. Een man met snor, hij lijkt op Lambiek, staat op de dam naar het water te kijken. We stoppen en het blijkt de belgische tv kijker te zijn. Omdat hij niet vrolijk kijkt, vraag ik of België verloren heeft. Nee, ze hebben gewonnen met 1-0, ze zijn door. Portugal met 3-3 gelijk gespeeld, zal er wel uitliggen, zeg ik. Nee, ze zijn toch door met drie punten, zeker de beste 3e? opper ik. Ja ik het geen internet, wel telefoon, ik wit ook nie hoe of dah werkt. Fijne vakantie nog, zeg ik wegrijdend. Goede reis, zegt hij en kijkt weer naar het water.